HOORN/PARAMARIBO – Maandagavond is Sharmila Nanda, moeder van de in 2018 vermoorde Sumanta Bansi, overleden op 56-jarige leeftijd. Volgens haar ex-partner en Sumanta’s vader, Marlon Bansi, was haar overlijden het tragische gevolg van jarenlange rouw. “Alles begon met het verlies van Sumanta,” vertelt hij. “Dat verdriet heeft haar van binnen kapotgemaakt.”
Een moeder met een missie
Na de verdwijning van haar dochter groeide Sharmila uit tot het stil kloppend hart van de zaak. Ze stond symbool voor moed en doorzettingsvermogen tijdens het strafproces tegen Manodj B., de man bij wie Sumanta woonde en die later verantwoordelijk werd gehouden voor haar dood. Volgens justitie was Sumanta zwanger van hem en weigerde ze een abortus te ondergaan. Kort daarna verdween ze spoorloos. De destijds 22-jarige studente biomedische wetenschappen werd op 18 februari 2018 voor het laatst levend gezien.
Vanuit Suriname begon Sharmila aan haar stille maar vastberaden strijd. Al vóórdat er officieel aangifte was gedaan, schakelde zij een pandit in Nederland in. Haar betrokkenheid leidde ertoe dat de zaak bij justitie de hoogste prioriteit kreeg meldt Hindoestanen Be Like op hun website.
Bekentenis en vondst van Sumanta’s resten
De zaak kreeg een doorbraak toen Manodj B. tegenover een bekende op tape verklaarde dat hij Sumanta had vermoord met “een mes in haar hart”. In september 2022 wees hij uiteindelijk de locatie aan waar menselijke resten werden gevonden bij een industrieterrein in Hoorn. Die bleken na DNA-onderzoek van Sumanta te zijn. Pas toen kon Sharmila – vier jaar na haar verdwijning – naar Nederland reizen om afscheid te nemen van haar dochter.
Tijdens de rechtszaak, waarin de emoties hoog opliepen, riep ze in tranen naar de dader: “Waarom? Wat heeft mijn dochter jou aangedaan?”
Leegte bleef, ook na het vonnis
Hoewel Manodj B. in 2022 werd veroordeeld tot 15 jaar cel voor doodslag – en dit in 2023 door de Hoge Raad werd bevestigd – bracht de gerechtelijke afronding geen rust voor Sharmila. Volgens Marlon Bansi was haar verdriet onpeilbaar. “Toen het lichaam eenmaal was gevonden en de zaak juridisch werd afgesloten, bleef er alleen nog leegte over. Sumanta was niet het enige slachtoffer – haar moeder is er kapot aan gegaan.”
In de jaren na het proces trok Sharmila zich volledig terug in Paramaribo. Ze weigerde mediaverzoeken, voelde zich in de steek gelaten door instanties en vermeed publieke optredens. Haar eenzame, verdrietige bestaan liet zien hoeveel impact het verlies van een kind kan hebben.
Een strijdende moeder tot het einde
Advocaat Priya Soekhai, die Sharmila jarenlang bijstond, zegt: “Ze is overleden aan verdriet. Ze heeft gevochten als een leeuwin – voor haar dochter én haar ongeboren kleinkind. Ze wilde gerechtigheid, maar haar hart bleef gebroken.”
De redactie van Hindoestanen Be Like schrijft op hun website: “Het overlijden van Sharmila Nanda toont hoe diep verdriet kan snijden en hoe een moederliefde zó krachtig kan zijn, dat zij zich tot haar laatste adem bleef inzetten voor gerechtigheid.”
Een erfenis van liefde en kracht
Sharmila’s verhaal raakt meer dan één gezin. Het is een pijnlijk, maar ook krachtig symbool van de impact van huiselijk geweld, de druk binnen gesloten gemeenschappen en het doorzettingsvermogen van een moederhart. Binnen de Hindoestaanse gemeenschap staat haar naam voor eer, bescherming en onvoorwaardelijke liefde.
De nalatenschap van Sharmila Nanda en Sumanta Bansi leeft voort – als waarschuwing, als herinnering en als bron van inspiratie. Haar liefde stierf nooit. Alleen haar lichaam gaf op.
